Εξαιρετικά ενδιαφέρον ανάγνωσμα, όχι τόσο για τη βιογραφία του πρωθυπουργού της Ουκρανίας, αλλά κυρίως για την κατανόηση της σημερινής θλιβερής κατάστασης στην Ουκρανία, την οποία η Ρωσία επιμένει να θεωρεί αποικία της.

Το παρόν πόνημα δεν είναι μία αγιογραφία του Ζελένσκι, αντίθετα, οι Γάλλοι δημοσιογράφοι παρουσιάζουν τη ρωσική προπαγάνδα και τη χρόνια καταπίεση των Ρώσων σε ένα έθνος το οποίο απλά διεκδικεί το αυτονόητο δικαίωμά του να υπάρχει αυτόνομο.

Κάποιοι Έλληνες στηρίζουν τους Ρώσους καθαρά λόγω του αντιαμερικανισμού, ενός κινήματος πολύ διαδεδομένου στην Ελλάδα. Η αλήθεια όμως είναι ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ποτέ δεν θέλησαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κριμαία, απλά στράφηκαν για βοήθεια στους λαούς της πρώην ΕΣΣΔ όταν αυτοί τη ζήτησαν προκειμένου να ξεφύγουν από την πατρωνία της Ρωσίας. Έτσι όμως, εκείνοι που στηρίζουν τη Ρωσία, καταδικάζουν και οποιοδήποτε εθνικό κίνημα και οποιαδήποτε διάθεση αυτονμίας από την πλευρά ενός έθνους.

Όσο για την πείρφημη ορθοδοξία των Ρώσων, αυτή ποτέ δεν μας βοήθησε σε τίποτε. Ας θυμηθούμε μόνο τα Ορλωφικά και τον βαρύ φόρο αίματος που πληρώσαμε... Και αξίζει να θυμηθούμε ότι ποτέ δεν μας βοήθησε ως κράτος η απολυταρχική Ρωσία, αλλά, αντιθέτως, η φιλελεύθερη Δύση. Οφείλουμε, επομένως, να στηρίζουμε τη δημοκρατία και το δικαίωμα ενός λαού στην αυτοδιάθεση, ενός λαού που απλά πάει κόντρα στον άδικο νόμο τυο ισχυρού.

Νομίζω, τέλος, ότι το βιβλίο αυτό παρέχει μία αντικεμενική θεώρηση των γεγονότων, βασισμένων σε ιστορικά τεκμήρια και πρέπει να το διαβάει όποιος θέλει να είναι ενημερωμένος για τη σημερινή πολιτική κατάσταση και τον Ψυχρό πόλεμο που δυστυχώς ακόμη συνεχίζεται...